7 yaşında bir kız, bir oğlan, ikiz çocukları olan bir anneyim. Aynı anda iki farklı minik bireyin büyümesine şahit olmak çok büyük mutluluk, ama bir o kadar da zorlu. Çelişki içinde kaldığım, yanlış yapmış olabilir miyim dediğim o kadar çok şey oluyor ki. Aynı şartlarda büyüdükleri halde bir durumu farklı kavrayışları veya farklı tepki verişleri oluyor mesela, burada kişilik farkı, genlere olan yatkınlık gibi bir sürü karmaşık sebep araya giriyor. Sizin parçanız olan, 9 ay boyunca aynı karnı paylaşan, bir dakika farkla doğan, farklı cinste iki farklı birey.
Bu yazımın konusu asi kız, yani kendi kızım ? bir sonraki yazım da meraklı çocuk, yani kendi oğlum olsun.
Kızım doğduğundan beri hep daha fazla ilgi isteyen, ikizinden bir şekilde fazla rol çalmayı başaran minikti. Her çocuğun ihtiyacı farklı oluyor, kimi daha sakin kendi halinde, kimi daha hırçın ve gürültücü. Kızım ise tam bir asi ruh. Kendi istediğini yapan, saatlerce ağlasa da bildiğini yapmaktan vazgeçmeyen, daha çocuk yaşında kendi doğrularını savunan bir minik. Yazması kolay, yaşaması ve kimi zaman baş etmesi çok zor. Çünkü çocuklarımızın kişilik sahibi olmasını istiyoruz ebeveyn olarak, ama sadece büyüdüklerinde. Kendi kararlarını verebilmelerini, dertlerini kendilerinin çözebilmesini istiyoruz ama sadece büyüdüklerinde. Heyhat bir kişilik kolay oluşmuyor, onun önüne her set vuruşumuzda o çocuğun kendine has özelliklerini bir bir buduyoruz. Kolay olanı bu zaten, zor olanı ise kuralları önceden koyarak, buna uymasını ama kendisine de rahat alan bırakılmasını sağlamak. Konuşmak, anlatmak, ne kadar çok sevildiği, ne yaparsa yapsın hep çok sevileceğini bıkıp usanmadan söylemek.
Her istediğinde kucağa alınan, her ağladığından sevgiyle sarılan, kurallar koyarak öncesinde bunu ona anlatan ve böylece kendini daha güvende hissetmesini sağlayan ve çoğu kişiye göre çok yumuşak başlı bir anneyim. Kimi yerlerde daha sert tavırlı olmam gerektiği konusunda çokça uyarı alıyorum, bu şekilde giderse sonra önünü alamazmışım, tepeme çıkarmış, kendi bildiğini okurmuş, bla bla… Eeee asi bir kız kolay yetişmiyor.
Asi kız büyüse de kendi doğrularından şaşmasın, şimdi istediği olmadığında nasıl ayaklarını yere vuruyor, kaşlarını çatıyorsa. Büyüdüğünde de herkese veya her şeye rağmen kendi doğrularından vazgeçmesin yalnız kalma pahasına.
Asi kız büyüse de kendi istediği gibi giyinmekten şaşmasın, şimdi kışın ortasında incecik pijama ile dolaşıyorsa evde. Büyüdüğünde de canı istiyorsa çıplak bacakla kış da olsa mini etekle dolaşsın ona şaşkın bakan gözlere rağmen.
Asi kız büyüse de hayalindeki mesleği (Su Balecisi ?) yapmaktan şaşmasın, şimdi evin ortasında bir o yana bir bu yana dönerek, eller yukarıda ayaklar yanda bale yapıyorsa. Büyüdüğünde de hayali dünyayı dolaşmaksa veya ne bileyim bir arkeolog olmaksa, ‘’Aman kızım, ne işin var oralarda yada bu işte para yok’’ diyen annene bile kulak asma hayallerinin peşinde ol! emi…
